Nermin Yıldırım'ı her okuduğumda hayretler içerisinde kalıyorum. Gerçekliği,mizahi dil kullanarak öyle güzel anlatıyor ki, hem canımı acıtıyor hem de gülümsetiyor. Yine çok severek okuduğum ve bittiğine üzüldüğüm bir kitap oldu.
Feribe'nın aşk acısından kurtulmak için, bir merkeze başvurmasıyla başlıyor roman. Mazi imha merkezi. Derslerle birlikte, geçmişte içinde hapsolan acılarını da hafifletiyor,acılarıyla yaşayabilmeyi öğreniyor.
Hayatımızdan acıyı, üzüntüyü tamamen çıkaramayız, keşke mümkün olsa ama imkansız. Yaşadığımız sürece, her duygu içimizde yaşayıp gidiyor. Belki de yapabileceğimiz en iyi şey, hayatı bu kadar ciddiye almamak. Geçmişin içinde takılıp kalmak, zaten yola konulamayan hayatı, kafamızda kurduğumuz olur olmadık senaryolarla daha beter yapmak da insanın kendi marifeti. Tek yaşam şansımızı da, olur olmadık harcamaya ne gerek var ki? Ve son olarak Nermin Yıldırım'ın da dediği gibi, "Yarın ne getirecek bilmiyorum, ama her şeyi doğru yapmış değil, "yaşadım" diyebilecek biri olarak ölmek istiyorum. Hayat hata yapmaktan korkmak için çok kısa. Korkmuyorum. "
Unutma DersleriNermin Yıldırım · Hep Kitap Yayınları · 20203,797 okunma