Zevkleri ve kabiliyetsizlikleri bakımından yüzeysel, cemiyet hayat meraklıları da asla kendi içlerine dönüp, hem çok
meşgul hem de aptalca geçen kısır hayatlarının ortasında hissettikleri gerçek duyguları aramazlar ve sonunda bu alışkanlık içlerinde gerçek bir duygu belirmesi olasılığını öldürür.
"Başkaları ne der"e bu tabiiyet onları sevimli, terbiyeli, hiçbir özgün yanı olmayan insanlar haline getirir:
İpleri başkalarının elinde duran, iyi huylu mekanik oyuncaklar olurlar. En korkunç anlarda bile hisleri kabul edilen sınırların dışına çıkmaz.
"Eğitimin zahmetleri içinde hiçbiri, duyarlılıktan yoksun çocukları yetiştirmenin zahmetiyle kıyaslanamaz...Akılları hep başka yerdedir... Her şeyi dinler ama hiçbir sey hissetmezler..."
İnsanların kırlık bir yere çekilip dinlenmeye hak kazanmak için otuz yıl boyunca zorlu mesleklerde çalıştıklarını görüyoruz da benliğine egemen olmak kadar yüce ve soylu bir işe hiç zaman ayrılmayacak mı yani?
Okur Takip Önerileri
İstiyorsan Hakk’a varmayı,
Meslek edin gönül almayı,
Bırak saraylarda mermer olmayı,
Toprak ol, bağrında güller yetişsin.|Mevlana
Bir şu’lesi var ki şem’-i cânın
Fânûsuna sığmaz âsumânın
| Şeyh Gâlib
Can mumunun öyle bir alevi var ki gökkubbe denen fanusa sığmaz!..
Cihânın ni'metinden kendi âb u dânemiz yeğdir
Elin kâşânesinden kûşe-i vîrânemiz yeğdir|Bâkî
Dünya dolusu maldan, kendimize ait bir tas su ile bir lokma ekmeğimiz yeğdir. Başkasına ait saraylardansa köşesinde oturduğumuz viranemiz hoştur bize.
Sayfa 121Kitabı okudu
İnsanın bir niyet ve düşünce ile anlam kazandığını düşündüm. Demekki insanlar niyeylerine göre iyi veya kötü, çirkin veya güzel olabiliyorlar, eşyaya bakış açıları da buna göre oluşuyordu. Ruhlarını şeytana satanlar ile Rahmana adayanlar da bu ince çizgi ile birbirinden ayrılıyordu.Birileri zamanı çoğaltıyor diğerleri harcayıp tüketiyordu çünkü. Birileri iyi şeylerle hayata anlam katarken diğerleri hayatın kötülüklerine tapıyordu.
Sayfa 101Kitabı okudu
Dünyanın en iyi davranışı, en kutsal güzelliği insanın insana cömert bir sevgi ile yaklaşımıdır dünyada her iyilik unutulur, unutulmaz ya unutulur diyelim, hiçbir zaman hiçbir insanın unutmayacağı bir güzellik var o da, bir insanın bir insandan gördüğü yürekten bir sevgidir.
Her insan kendini, ilk bakısta böylesine, bu kadar saklayabilir miydi? Böyle daha çok seyler düşündü insan üstüne. Ne
diyordu, Arabistan çölünde dokuz yıl askerlik yapmış Türkmen kocası, insan, şu dünyada her seyden daha çok insanı tanır. insanoğlunun en büyük merakı insanı aramak, bulmak, tanımaktır. Bir insan öteki insanları anlamaya can atar. Her zaman da başını kayaya, sert, çakmaktaşından kayalara vurur.