Olur da bi gün dönersin diye
beraber küstüğümüz kimseyle barışmadım"
Bir sağa bir sola çekiştirdiler beni
onca malzemeyle çırptılar
ama karışmadım.
çok laf almaya çalıştılar ağzımdan
şarkılar söyledim, ama konuşmadım
Ümit edeyim, tahammül edeyim, Güzel. Ben buna razıyım; fakat niçin, neyi beklemek için?
bu bir sene içinde, birkaç defa, kendimi zapt edemedim, ağladım fakat bunların hiçbirisinde bu gece göz kapaklarımın içini yakan yaşlardaki acılık yoktu.
o vakit, sadece gözlerim ağlamıştı. bu gece gönlüm ağlıyor. "
içimde bir yolculukta tanışıp alıştığım, fakat pek çabuk ayrılmaya mecbur olduğum bir insana veda eder gibi bir his vardı
Reader Follow Recommendations
“insan bir et parçası olarak geldiği şu dünyadan mezarlık gübresi olarak mı gidecek? bütün sevinçler ve üzüntüler birer abartı mıydı? hiç manevra kabiliyeti yok mudur insanın? şu morgda yatan zavallı mesela. doğmayı o seçmemişti. ölmeyi de istemedi. iteklenerek girdi bir kapıdan, kıçına bir tekme yiyerek bir başka kapıdan dışarı çıktı şimdi. iki kapı arasında geçen zaman onun eseri olabilir mi? başını ve sonunu seçmediği yaşamını farklı ve özel yapabilecek ne kaldı geriye? rolex marka saati mi? kokmuş çoraplarını bile çıkardılar. ölüm ne acayip ülke, yolcuların kredi kartları ve iç çamaşırları gümrüğe takılıyor.”
Rahatsız edici gerçekler:
bir gün arkadaşlarımızla son kez saklanbaç oynadık, ama kimse bunu fark etmedi.