Selcan Aras
@Selcanarass9
İstanbul
10 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Tanrım, yaşamak ne eğlenceli!
Bir insan başkalarına en büyük iyiliği, ailesinde iyi çocuklar yetiştirmekle yapabilirdi.
Geri geri giden trende insanın ileri gittiğini sanması, neden sonra asıl yönün farkına varması gibiydi durumu.
Okur Takip Önerileri
Keşke o gece göçüp gitseydik, bir yerlerde güvende ve birlikte olurduk hep; elin her zaman tutabileceğim kadar yakınımda dururdu; bilsen yakınlığına nasıl muhtacım, seni tanıdığımdan beri sensiz nasıl terk edilmiş hissediyorum kendimi.
Utanç, her şey bittikten sonra da baki kalacak gibiydi.
Korkuyorum. Hayattan veya ölümden veya hiçlikten değil, hiç var olmamışım gibi o ışığı harcamış olmaktan korkuyorum.
Her şey gelip geçiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde “insan” dünyasında tek gerçek şey bu.
Egemenlik sevgiye aittir ama kimse bilmez tahtı nerededir bu gizli yeri bulmak için, ona boyun eğmeliyim ilkin.
Yaratılışın en üstünde zannolunan insan alçalarak yine hayvanlığa yaklaşıyor. Biz, ilerleme, olgunlaşma bekledikçe aşağı hale geliyoruz. Çünkü tekamülünde şartları vardır. Onlar bozulunca yozlaşma başlar.
Zavallı ruh! İşlediğin günahlar ne kadar büyük ki gecenin bu saatinde dolaşıyorsun. Nereden gelip nereye gidiyorsun?
Sürülmüş tarlada gördüğüm ezilmiş devedikeni, işte bu ölümü anımsattı bana.
Yine de gece sessizken daha çok çiy düşer, bilirim.
Hangi yıldızlardan birbirimize düştük böyle?
Unutmamın en emin çaresi hatırlamaktı.
İçinde yaşanmamış anların hatıraları var.
“İnsan hayatı buydu. Yaşamak, başkaları tarafından muhasara altına alınmak, yavaş yavaş boğulmaktı. Yaşamak…”
Zira insan kaybettiği parıltısını özler…
“ Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakılmıyordu. Belki bütün ömrünce her an birçok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok ince, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu. “ Biz mi gidiyoruz, onlar mı?..” Sual buydu…”
“Acaba,” dedi, “ bir gün hepimiz kendi yıldızımızı yeniden bulalım diye mi yıldızlar böyle parlıyor?”
Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
Ben, bütün bunlara doğru yürürken, nazarımda hayat değişti. Bildiğim, dilediğim hayattan uzaklaştım. Şimdi, içim boş, o kadar arzuladığım şeylere ölü yanına gider gibi gidiyorum.
Bir insanın elinden hayatı boyunca kendisini kandırdığı şeyi aldığınız anda mutluluğunu da bitirirsiniz.