Kardeşimin Hikayesi'nden sonra Livaneli'nin okuduğum ikinci kitabı, HUZURSUZLUK.
Uzun hatta çok uzun zamandır beni böylesine etkileyen, hayatın gerçek yüzüyle beni bir kez daha karşı karşıya getiren bu kitabı unutacağımı sanmıyorum.
Livaneli, herzaman diğer yazarlardan farklıydı. Bu farklılığın sebebi, dünyanın gerçekliğini, acımasızlığını, medeniyetler abidesi(!) avrupanın ne kadar ırkçı, faşist, adaletsiz olduğunu gözler önüne büyük bir cesaretle sunmasıdır. İşte bu yüzden seviyorum bu adamı.
Evet, huzursuzluk demiştim. Huzursuzluk; doğuda müslümanları kendileriyle bağdaştıran alçak IŞİD'in zulmüyle suriyeden kaçan yezidiler(ezidiler) ' in genel olarak mültecilerin karşılaştığı zorlukları öyle bir çarpıtıcı gerçeklerle anlatıyor ki kitabı okurken arada kapatıp çokça düşündüğüm zaman dilimleri oldu. Kadınların tecavüze uğraması,insandan bile sayılmamaları, müslümanların batıda terörist olarak görülmesi, sırf yezidi diye görmediği işkence kalmayan o masum insanların yaşadıkları beni epey düşündürdü.
Kaderin yüzüne gülmediği Meleknaz'ın çektiği çileler, hayat yolculuğu sizi alıp götürecek.
Gençten yaşlıya her kesimin okuması gereken bir kitap. Başucunuzdan ayıramayacaksınız..
