S
@Sema_nur13
Üniversite
İstanbul
4 September
41 reader point
Joined on June 2022
Şu anda okuduğu kitap
Tüm yaşamımı aklımı geliştirmeye adamaktan ve benimsediğim yöntemi izleyerek elimden geldiğince hakikatin bilgisinde ilerlemekten daha iyisini yapamayacağımı düşündüm.
Ve eylemlerimde görüş açıklığına erişmek ve bu yaşamda güvenle yürümek için doğruyu yanlıştan ayırt etmeyi öğrenmek konusunda her zaman çok büyük bir arzum vardı.
Belki de altın ve elmas diye aldıklarım bir parça bakır ve sırçadır.
Reader Follow Recommendations
En yüce ruhlar en büyük erdemlere olduğu kadar en büyük kötülüklere de yeteneklidir, ancak çok yavaş yürüyenler eğer her zaman doğru yolu izlerlerse, koştukları halde bu yoldan uzaklaşanlara göre çok daha ileriye gidebilirler.
Geçen gün hatıraların, hatta en değerli hatıraların bile ne kadar çabuk yok olduğundan şikâyet eden bir bağışçımla konuşuyordum. Fakat ben ona katılmıyorum. En değerli hatıralarımın yok olduğunu düşünemiyorum bile. Ruth’u kaybettim, sonra da Tommy’yi, ama onlarla ilgili hatıralarımı kaybetmeyeceğim.
Bu yüzden o his kapladı yine içimi, ne kadar kurtulmaya çalışsam da: Bütün bunları yapmakta çok gecikmiştik; geç kalmıştık, şimdi düşündüğümüz ve planladığımız şeyler artık çok saçmaydı, hatta suçtu.
Eminim Tommy de aynısını hissediyordu, çünkü böyle anlarda birbirimize daha sıkı sarılırdık, sanki böylece o hissi uzaklaştırabiliyorduk.
Ama sanırım, gerçek şu ki, o sıralarda bizi birbirimizden ayırmaya çalışan güçlü gelgitler vardı ve ayrılığın tamamlanması için böyle bir şeyin olması gerekiyordu. Bunu o sırada anlamış olsaydık –kim bilir?– belki birbirimize daha sıkı sarılırdık.
Evet, üzülmüştüm. Ama bu olayın, önceki küçük tartışmalarımızdan daha farklı olduğunu düşünmemiştim. O zamana dek iç içe geçmiş olan hayatlarımızın böyle bir olay yüzünden çözülüp kopacağı hiç aklıma gelmemişti.
Moira B.’ye neden o kadar kötü davrandığımı merak ederim, çünkü o benim müttefikimdi sadece. Sanırım Moria o gün ikimizin birlikte bir sınırı geçmemizi istemişti ve ben buna henüz hazır değildim. Sanırım o çizginin ötesinde daha zor ve daha karanlık bir şey olduğunu hissediyordum ve bunu istemiyordum. Sadece kendim için değil,hepimiz adına istemiyordum.
Anlatmak zorunda değilim aslında. Hiçbir şey anlatmak zorunda değilim, ne kendime ne de bir başkasına. Burada öylece oturabilirim, huzur içinde. Geri çekilebilirim. İnsanın o denli uzağa gitmesi olası ki içinde, aşağıya ve geriye doğru o denli uzağa, bir daha asla çıkaramazlar oradan.
Değersiz, haksız, gerçekdışı. Ama olan biten bu.
Evet Luke: Şimdi sana sormak istediğim, bilmem gereken şey: Ben haklı mıydım? Çünkü asla bunu konuşmadık. Bunu yapabileceğim sırada, korktum. Seni kaybetmeyi göze alamazdım.
Hâlâ kızgındım, hiç haberim bile olmayan bir şeyle haksız yere suçlanmışım gibi. Hatayı kendim yapmıştım.
Bu çok şehvetli bir duygu. Özgürlük