Umut yok. Nerede olduğumu biliyorum, kim olduğumu ve günlerden ne olduğunu. Böylece sınıyorum kendimi, aklım başımda. Akıl sahip olunacak değerli bir şey; bir zamanlar insanların para biriktirdiği gibi biriktiriyorum onu. Saklıyorum, zamanı geldiğinde, elimde yeteri kadar olacak.
Habire değiştirdiği iyilik meleği maskelerinin bir sonu yok mu?
Başını çevirmiyor. Varlığımı hiçbir biçimde tanımıyor, orada olduğumu bilmesine
karşın. Bildiğine yemin edebilirim, bilgisi tıpkı bir koku gibi; ekşimiş bir şey, bayat süt gibi
Reader Follow Recommendations
Düşünmeye katlanılmayacak birçok şey var. Düşünmek şansını zorlayabilir insanın, benim amacım dayanmak oysa.
O bir anlık sürede kadın, önünde onu bekleyen uzun kederin nasıl olacağını kavrar gibi oldu.
