Bu kitap, düşünce özgürlüğünün kısıtlandığı, kitapların yandığı ve yakıldığı, bazen kitaplarından ayrılmak istemeyen sahiplerinde kitaplarıyla beraber yakıldığını anlatır. Aynı şekilde okumayanların ise cehalet içinde mutlu bir şekilde hiçbir şeyi sorgulanmadan kabul eden bir toplum olarak kitap okuyan ve barındıran kişileri şikayet ettiğini anlatan bir kitaptır. Kitapta itfaiyeciler yangın söndürmekle değil kitapları yakmakla görevlidir. İnsanların televizyonu ailesi olarak gördüğünü anlatır.
Ayrıca yazarın kitaba (İtfaiyeci, Gece Yarısından Çok Sonra) gibi farklı isimler verip sonra değiştirmesinin sebebi kitaplar 451 Fahrenheit derecesinde yanabilmesidir.
“Kitaplar aptal, salak olduğumuzu bize hatırlatmak İçin var.”