Semra Çandır
Semra Çandır
@Semracandir
Psikolog
Lisansüstü(Devam)
Bursa , Kütahya
27 April
45 reader point
Joined on May 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Momo
Zaman tasarrufu için akıllı telefonlar, bilgisayarlar, tabletler üretir pratik aletler satın alır ve en hızlı araç gereçleri hayatımıza dahil ederken nasıl olur da yine zaman sıkıntısı çekeriz? Ne yaparak ve nasıl geçireceğimizin endişesini yaşarken şu yasaklı pandemi günlerinin dahi ipini elimizden kaçırıveririz? Zamanı ölçsün diye kullandığımız saat ve takvimler nasıl olur da hissettiğimiz zamanı göstermez?
Bizden zamanımızı (ç)alan belki de zamanı bize getireceğini sandıklarımızdır!
Tıpkı en küçük ayrıntılarına kadar öyle ince düşünülerek yapılan, uzaktan kumandalı, ışıklar saçan, konuşan düşünen, hareket eden, hayal gücünü besleyeceğini düşündüğümüz pahalı oyuncakların aslında çocuklardan hayal kurmayı (ç)alması gibi,,, Bakıcıların öğrettiği ve sevinmek, heyecanlanmak gibi birçok duygunun yanında yararlı birçok şeye de hizmet edeceği düşünülen ancak bunlar için çocukların sevinme ve heyecanlanmayı unuttuğu birçok oyun gibi,,,
İşte böyle oyun ve oyuncakları bir kenara, kendileriyse kendi hallerine bırakıldığında ne yapacaklarını bilemeyen ve akıllarına hiçbir şey gelmeyen çocuklar ile çalınmış zamanı geri getiren çocuk Momo‘nun öyküsü bu. “Ben olup bitmiş gibi anlattım ama siz gelecekte olacakmış gibi okuyun” diyor yazar. Bizse olmakta olan gibi okuyalım derim ben.
P.S. Aile boyu her yaştan bireyle sesli sesli okumalısınız diye de eklerim. #momo
⏰⏰⏰
Mutsuz Olmak
Bataklığa saplanıp kalan araçta gazı körüklemek gibi modern çağda mutsuzluk anlarında mutlu olmaya asılmak,,,
Halbuki varoluş yolculuğundaki anlam arayışında oluş kadar bu tükenişin de döngüde yeri var. Bu yeri insan olmanın bir imkanı olarak kabul edebilmekse, ‘mutluluk’ ismiyle aradığımızı getirecek, kim bilebilir?
İnsanların sürekli mutlu olmaları gerektiğine inandırıldığı bir çağda yaşıyoruz. Öte yandan mutsuz ve melankolik yaşamıyla çağın sahipleri “Z kuşağını” izliyoruz.
Aslında bu genç kuşağın (‘son’ olduğuna ve/ya artık bir şeylerin sonu olduğuna sonunu getirebileceğine inandığımız için ‘Z’ dediğimiz), eskilerin ardında bıraktığı ve giderek büyüyen sorunları ile başa çıkmak mecburiyetinde bırakılmaya isyanı bu mutsuzluk, bu melankolik tutumu,,,
Bizlerde ise ömrümüzün bu yeni kuşağında, ‘benliğimizin Z kuşağı’nda dış dünyaya karşı iç dünyamızın bir yaşam refleksi de olabilir aynı zamanda.
“Düşlerin bu tek ve sonlu dünyada yerine geleceği umudu ve zorunluluğundan azat olmaktır melankoli.” diyor yazar ve
“...bu ifanın mümkün olmadığını bilmek ise, her şeyi şu güya biricik hayatta ‘yakalamaya’ dönük çileli gayretten kurtulmayı sağlar. Melankoli, yeni bir özgürlüğün zamanı olabilir o vakit.” diyerek mutsuzlukla mutsuzluğa mutluluk aşılıyor.
