Ne mi yapacağım bundan sonra? Ayak izlerimi silmek için sana gelen yolları tersinden yürüyeceğim önce. Şiir okumayacağım bir süre.
Çok yoruldum gitmenizden,kalmanızdan. Elimi tutup bırakmanızdan. Sürekli değişen kişiliğinizden. Yoruldum. Hepiniz şimdi gidin, şimdi bırakın elimi. Bırakın dibin dibini bulayım. Umut verip, sonra o umudu yıkmanızdan yoruldum artık. Ben hep kendimle baş başaydım. Öyle de devam edecek bu. Bırakın o sahte tutuşları,palavra yaklaşımlarınızı. Beni kendimle baş başa bırakın.
09.04.2024 01.48 İnsan unutur mu, deriz ya bazen. Ama unutmanın, zamanın oyuncağı olduğunu unuturuz. Anılar, ruhumuzun labirentlerinde dolaşır, kaybolur ve bazen ansızın kapımızı çalar. ‘Unuttun mu beni?’ der, içimizde derin bir iz bırakır. Belki de unutmak, geçmişi çöpe atmak değil; geçmişi, bugünümüzle harmanlamak, geleceğe taşımak demektir. Her hatıra, yaşanmışlıklarımızın bir parçasıdır ve unutulduğunda bile varlığını sürdürür. Unutmanın gücüne karşı durun, çünkü her hatıra, bir öyküye dönüşebilir ve hayatımızın en değerli hazineleriyle dolu bir müze haline gelebilir.