Durdum.Dinledim.
Güneşler geçti üzerimden.
Yağmurlar, rüzgarlar geçti.
Kara kara bulutlar gelip durmuştu başımda,
derken baktım,onlar da geçti.
Bekledim.
Günler geçti üzerimden.
Başta saydım bir bir, sonra bıraktım.
Aylar geçti.
Bir başıma oturup düşündüğüm balkonlardan,
serin sessiz yaz akşamları geçti.
Gittim sonra.
Şehirler geçti yanı başımdan.
Şehirler dolusu insanlar geçti, el sallamadan.
Hepsini sevdim.
Çağırdım. Ay göründü karşıdan, kuşlar geçti.
İnsan yalnız gelmeyeceğini bildiğini böyle fazla çağırır dedim, acılar geçti.
Duruldum.
Yüreği dedim, yumuşak tutmalı her zaman.
Kurumuş olan kırılır ancak. Ağrılar geçti.
Öğrendim. Başkasının yüzüne onu önemsiyormuş gibi bakmanın ayıbını, oyunlar geçti.
Oturup ağladım sonra tüm bu geçip gidenlerin rahatlığından. Ağaçlar gibi döktüm kuru yapraklarımı, yenilendim, tazelendim. Yeni köklenmiş bir fide gibi berrak, umutlu ve huzurlu şimdi zihnim.
Ne öfkem kaldı, ne özlemim. Hepsi geçti. Hepsi geçti.
Ezgi Ayvalı
Dünyanın acı bir tadı vardı. Eziyetti yaşamak.
Bir hedef bulunuyordu Siddhartha'nin önünde, tek bir hedef: Arınmış olmak, susamalardan arınmış, istemelerden arınmış, düşlerden, sevinçlerden, acılardan arınmış. Ölerek kendinden kurtulmak, ben olmaktan çıkmak, boşalmış bir yürekle dinginliğe kavuşmak, benliksiz düşünmelerle mucizelere kapıları açmak, işte buydu onun hedefi.
Karanlığımı. Hasretimi. İnancımı. Sessizliğimi. Kararlılığımı. Umudumu. Hırsımı. Mücadelemi. Onurumu. Sol cebimde saklarım hepsini, bir kırık kalpli saksağanın kalbinde. Ona da anlatamadım gözlerini. Gözlerinde gördüklerimi ona da anlatamadım. Uhdem, acım, kahrım, sonbaharım. Anlatamadım. Öyle çaresiz kaldım ki utanamadım. Atlayamadığım köprüleri saydım. Tutturamadım. Kaybeden olmak nedir bilir misiniz? Kimse bahsetmiyor artık. Herkes çok havalı. Herkesin çok şık eşyası var. Herkes bir şeyler biliyor da anlatmıyor. Öyle bir ketumluk var havada. Bu ketum havalarda da bulutlar yine üstümüzde. Bulutlar hep oradalar. Bir bulutlara güvenmeli insan hayatında. Yağmuru, yıldırımı, yalnızlığı ve korkuyu getiren bulutlara.
KalbenKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"...Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi hep bir şeyler olurdu ama ben geç farkettim işte. Bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arıtamadım. Birileri uzun uzun birşeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiç birine. Çok şey sayıkladım ama kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum. Hep öyle olur ya zaten."
Demek ki doğa kuralı değişmiyor: Kartal kartalla uçuyor, karga kargayla. Bir dahiyi ancak başka bir dahi anlıyor. Su başlarını tutmuş orta zekalılar ise hepsiyle birden alay ediyor.
Zülfü LivaneliKitabı okudu