Çocukken haftalar bana asırdı;
derken saat oldu,derken saniye...
ilk düşünce,beni yokluk ısırdı:
sonum yokluk olsa bu varlık niye?
yokluk,sen de yoksun,bir var bir yoksun!
insanoğlu kendi varından yoksun...
gelsin beni yokluk akrebi soksun!
bir zehir ki,hayat özü faniye...
Necip Fazıl KISAKÜREK