Irmaklar gibi kan akıtan nice insanlar var ki kahraman diye taç giymişler memleketin koruyucusu diye omuzlarda taşınmıştır. Tarih onlardan cani diye değil kahraman diye bahseder. Söyler misin bana kan dökme hakkını kimden alıyorlar.
Ne güzel yaşayıp gidiyoruz değil mi?
Sagımız,solumuz,önümüz,arkamız hep yalan dünya tutturmuşuz, bir hayattır gidiyoruz.ha varız bugüne ha yokuz istesekte istemesekte ömür merdivenlerinden her nefeste Bir kere daha yürüyoruz üzülüyoruz kırılıyoruz . Bir kere ölmek için geldik bin kere dirilip tekrar dönüyoruz milyonlarca nefes içinde durmadan, yılmadan, bıkmadan kendimizi arıyoruz.bitiyoruz tukeniyoruz oysa sevmek fani dünyada tüm kötülüklere karşı serzenişti. Ve ölmek
Dünyayı değil, gönlü terkedisti.
Unutuyoruz...
En acısıda ne biliyor musun?
Unutuluyoruz.....
Korkutuyorum insanları.
Kaçırıyorum kendimden.
Aslalarım,imkansızlarım,mümkün değillerim çok sayıda bu aralar.
Sesinin içindeki bensiz,sevgisiz kelimelerini bile dinlerken saatlerce ağlayabilirim bilirsin.