Öylesine içimdeymişsin ki, rüzgâr diye başımı okşayan esinti senin ellerinmiş, bilememişim.
Anladım ki, bir yangının ortasında alev alev de çiçek açarmış insan.
Ne kadar acı çeksem de vermem kimseye kaderimi, çünkü kaderimde sen varsın.
Sesini özledikçe kanatır yokluğun. Bir seher rüzgârı getirir ellerini, öper koklarım kimseler görmez öptüğüm parmakları. Yazdığım şiirlerde bir eksik var. Her harfte bin çığlık.