Akıllı insanların elde etmek için uğraşması gereken en değerli şey vakittir. Vakit bir ganimettir ve içindeki fırsatlar servet bilinmeli, kapılmaya çalışılmalıdır. Hayatta sıkıntılar çoktur ama vakitler de hızlı geçip gitmektedir.
Bir kral on köpeğinin aç bırakılmasını ve hata eden her vezirin onların önüne atılmasını emreder. Günlerden bir gün vezirlerden bir tanesi melikin hoşuna gitmeyen bir görüş beyan eder. Melik onun köpeklere atılarak cezalandırılmasını emreder. Vezir der ki:”Ben size on yıl hizmet ettim. Bana bu şekilde mi muamele ediyorsunuz? Bari hükmün uygulanmasından önce bana on gün müsaade edin!” Melik de “Tamam, sana on gün mühlet!” der. Vezir köpeklerin bekçisine gider ve “on gün süreyle köpeklerin hizmetini ben yapmak istiyorum.” der. Bekçi de kabul eder. Bunun ardından vezir köpeklerin doyurulması, yıkanması ve her türlü rahatlarının sağlanmasıyla ilgilenir. On gün geçtikten sonra kararın uygulanma zamanı gelir. Melikin emriyle vezir köpeklerin olduğu alana atılır. Melik bekler ki köpekler gelecek ve veziri parçalayacaklar. Ama bu olmaz. Köpekler gelip vezirin ayaklarına sırnaşmaya ve etrafında havlamaya başlarlar. Şaşıran Melik sorar:”Bu köpeklere ne yaptın sen?” Vezir cevap verir:”Köpeklere sadece on gün hizmet ettim ve onlar bu hizmeti unutmadılar. Oysa size on yıl hizmet ettim ama siz hepsini unuttunuz!”
Reader Follow Recommendations
“İnsanlar dahi doğmaz, eğitim ve çalışmayla dahi olurlar.”
Alışkanlıklarınızdaki bir değişiklikle yaratılan etki, bir uçağım rotasını sadece birkaç derece değiştirmesinin etkisine benzer. Los Angeles’tan New York’a uçtuğunuzu varsayın. Los Angeles’taki havalimanından yola çıkan bir pilot, yönünü sadece 3,5 derece güneye çevirse New York’a inmek yerine Washington D.C.’ye inersiniz. Bu tür küçük bir değişiklik kalkış anında pek fark edilmez -uçağın burnu sadece bir metre kadar oynar -ama bütün ABD’ye yayıldığında kendinizi yüzlerce mil ötede bulursunuz.
Öte yandan, ne olmuş yani? Neden yine neşeli olamayalım ki? Botlarımdan, ayaklarımın tabanı görünüyorsa neden umurumda olsun? İnsanın ayak tabanının ne önemi var? Kirli bir çift topuk alt tarafı, fazlası değil. Ayakkabıların da hiç önemi yok. Yunan bilgeler hep çıplak ayakla gezerlermiş. O zaman, neden bu yüzden hakarete uğruyor, küçümseniyorum?
Dört bir yanını çeviren işçi kuşaklarının ıstıraplarını görmezden gelmek için böylesine geçerli nedenlere sahip bulunan sermaye, uygulamada da, insan soyunun adım adım yozlaşması ve en sonu insanlıktan çıkma olasılığı karşısında da dünyanın batma olasılığı kadar az ilgilidir. Her borsa oyununda, fırtınanın er geç kopup her şeyin alt üst olacağını herkes bilir, ama gene de hepsi, kendisinin altın yağmuru ile küplerini doldurup onu sağlama aldıktan sonra, dünyanın kendinin değil, komşusunun başına yıkılabileceğini düşünür. Apres-moi el deluge!(benden sonrası tufan!) Her kapitalistin ve kapitalist ulusların sloganıdır. Demek ki, sermaye, toplumun koyduğu zorunluklar olmaksızın işçinin sağlığına karşı da, yaşayacağı ömrün uzunluğuna karşı da vurdumduymazdır.
İnsan hariç… Ne ağaçların alışkanlıkları vardır, ne balıkların, ne de kuşların. Tüm doğa gayretsizdir. Sadece gerektiği zaman işlev gösterir, gerekmediğinde çalışmayı bırakır ve sessiz kalır. Aslında, bana göre bu dinginlik: gerektiği kadar yapmak. Bir santim bile ötesine geçtiğinde, dinginliği aşar, deliliğe geçersin. Ve deliliğin sonu yoktur.
