Ve aşk bizi doğuran annemizdir.
Ve şiir tek kalemizdir bizim.
Her şey bu dünyada olur.
Ve bir gün mezarda yalnız yatarız.
Insanlar çalışırken ne kadar mesut oluyorlar!
Yaratmanın hızı, onları içlerinde kavrayıp kurduğu zaman bu ölüm makinesi ne kadar güzel, ne temiz âhenkle işliyor!
Sonra insanoğlu mesut olunca bütün varlık nasıl değişiyor, ölüme kadar her şey nasıl sevimli, cana yakın oluyor, hicbir şey kendi alın teri kadar bir insanı tatmin edemez. Çalışan insan kendi varlığında hüküm süren bir âhengi bütün kâinata nakleder.
Sayfa 60
