Gövdemizde çiçeklenen ne varsa, kalbimizde yaprak dökmektedir aynı anda.
Sayfa 52
Hayatı, arzularını boğan insan ölür. Gövdesini hapishaneye çeviren gerçeğin karşısına, harflerden-seslerden-renklerden bir dünya koymayan insan ölür.
Sayfa 36
Okur Takip Önerileri
Sanki herkes kendi evinde misafir. Kimse bir yere yetişemiyor.
Sayfa 21
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz. Ey anıların dalsız gölgesiz günbatımı... bilmem ki bir gün açılır mısınız zamanın gök bahçelerine.
Sayfa 18