Dünya üzerinde hayatta kalan son insan kadar ölü görmüştü. Belki de bu yüzden yok olup gitmekten korkmuyordu. Var olmaktan yeterince korktuğu için...
Sayfa 261
Kimse, bir iz bırakmadan kaybolmaya cesaret edemiyordu. Dünyadan gelip geçtiklerine birilerinin tanılık etmesi şarttı. Varlıklarını süslemek için.
Sayfa 261
Hiçbir şey yapmayacak ve durmaya devam edecekti. Ölene kadar. Sonra biraz da orada duracaktı. Toprağın altında. Sonra da yok olup gidecekti. Hiç gelmemiş gibi. Dünya üzerindeki bütün insanlardan farklı olarak. Çünkü bütün insanlar bir şeyler yapmış, yapıyor ve yapacaktı. Hatta öldükten sonra bile. Bazıları cennete gidecek, bazıları doğaya karışacak, bazıları da yeniden doğacaktı.
Sayfa 261
Okur Takip Önerileri
" Korkarım sonunda ben de teslim olacağım; bu daha acıklı olacak..."
Sayfa 257
"Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum..."
Sayfa 257
" Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok..."
Sayfa 256
" Ne olursa olsun bana saygı göstermelerini istiyorum..."
Sayfa 256
Ama dediği gibi, ölene kadar oradaydı. Hatta öldükten sonra bile... Orada... Daima... Gökyüzü ya da başka boyutların görünmez bir katmanında, yan yana, iç içe, iyilik ve adı konmamış bir huzurla harçlanmış biçimde... Bilmekten öte hissetmekle gidilen bir yerde. Enstrümanların adı bilinmese de, hayatta ilk kez duyulan klasik müzikten sulanan gözlerin yağmur damlası olup ışığı yedi renge böldüğü bir yerde... Cehalet ve bilgeliğin hiçbir anlam ifade etmediği bir yerde...
Sayfa 255
"Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?" diye söze girmişti Kızılderili. " Onlar ne olacak?" " Onlar da, göğüslerinde bir et parçasıyla, canlı canlı çürüyecekler. Ve buna da Yaşamak demeye devam edecekler!"
Sayfa 251
Kim kalbinden vazgeçicek kadar kendini bir şeye adayabilir ki?
Sayfa 251
Geriye kalanları iyi bilirdi. İnsanlardan geriye kalanlara mezar taşı denirdi. Göğsünün üstünde inip kalkan kitabın bir mezar taşı olduğuna inandı ve kırpmaktan vazgeçip gözlerini kapadı.
Sayfa 244
İnsan, sadece çağırabileceklerinin adını öğrenirdi.
Sayfa 240
Beklerken de bir sabır taşı edinmişti kendine. Beyaz mermerden yapılmış bir sabır taşı...
Sayfa 237
Yaşlılık, yolda yürürken üzerine düşmüş gibi. Aniden.
Sayfa 232