Kalp pusulamızdır, dedi iç sesi sanki onu kendine getirmeye çalışıyormuş gibi. Kalbinin bulunduğu yeri unutma; kalbinin bulunduğu yer senin pusulandır.
Kendimi ne kadar manasız şeylerle üzdüğümü anlıyor, bütün kabahati hayalperestliğimde, kendi içime kapanıp kuruntu yapmamda buluyordum. Fakat artık değişecektim.
“Ben onlar için hiçbir şey değilim… Hiçbir şey değildim… Senelerden beri aynı evde beraber yaşadık… Bu adam kimdir diye merak etmediler… Şimdi çekilip gideceğimden korkuyorlar…”