Kaybettiğim...
Böyle deyince sanki sevdiklerimi olmadık bir yere koymuşum da bulamıyormuşum gibi oluyor. Belki de onları ait oldukları bir yere bırakıp izlerini süremeyecek kadar kafam karıştığı için terk etmişimdir.
Molyer'in bir kahramanı vardır, pek zevkime gider. Geride dayak atarken öteki beriki kurtarmaya gelir, herif, hepsini kovar. "Haydi efendim işinize. Allah Allah! Belki ben, dayak yemekten hoşlanıyorum!" der.
"...Her zaman senden daha iyi vasıflara sahip başka biri çıkar. Ama senin gibi biri daha yok. Bilirsin, herkesin parmak izi farklıdır. Ben içimizde de bir parmak izi olduğuna inanıyorum. Moda eldiven giyerek örttüğümüz bir iz. "
.. O gün ilişkimizi kaybetmişim bunu teyit etmek için ayların, yılların geçmesine gerek var mı? Birbirimizi yıpratma in kime ne faydası var? Onun da benimde yolumuz açık olsun.