“Başarılı bir terapinin hedefi, acı verici bağlılıktan kurtulmaktır, uzlaşma, barışma değildir, zira bu fizyolojik değil, yalnızca ahlakçı bir taleptir.”
“Bütün yapmam gereken kendi bedenimi dinlemekti çünkü annemle olan bütün karşılaşmalarımda, duygularımı bastırmaya başlar başlamaz hiç değişmeden ciddi fiziksel belirtiler çekiyordum.”
“Yetişkinlik, hakikati artık inkar etmemektir; bastırılmış acıları hissetmek, bedenin duygu seviyesinde hatırladığı hikayeyi bilinçli olarak kabul etmek ve bastırmak yerine o hikayeyi birleştirmek demektir.”
“Gerçek şu ki, ne zaman kendimi iyi hissetsem, sen her şeyi mahvediyorsun ve yeniden kendimi kötü hissediyorum çünkü bana ferahlık veren bir hayat seni rahatsız ediyor… Ancak senin sevginle benim sağlığımın aynı anda var olamaması üzücü.”
Kitabı bir dostumun tövsiyəsi üzrə alıb oxudum. Müasir zamanın varlıq içindəki yoxluq qavramına çox uyğundur. Həyatlarımıza baxsaq, xoşbəxt olmaq üçün bütün resurslara sahib kimi görünürük, ancaq bir tərəfdən də daxilimizdə adlandıra bilmədiyimiz bir şey bizi uçuruma sürükləyir. Sanki içdən-içə bizi yeyib bitirən, xırda kimi görünsə də bəzi hadisələrin zəncirvari necə böyük nəticələr yaratdığını anlamağımıza, basdırılmış duyğuların insan həyatına təsirlərini görməyimizə köməkçi olan axıcı bir kitab oldu.