İnsanoğlu güzel şeye düşmandı. Nasıl bilmeden kendi saadetini, başkasının saadetini yıkmak isterdi? İnsanoğlu huzurun, iyiliğin düşmanıydı, kendi kendisinin düşmanıydı.
-Çok güzel akşam..
-Mevsimi.. dedi.
-Mevsimi olması hayretimize mâni değil ki.. İçinden,” Sen çok güzelsin ve bu güzelliğin gençliğinden geliyor. Fakat ben gene şaşırıyorum.” diye düşündü.