Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.31
Gizem Aksoy
Gizem Aksoy
@Shima
13 reader point
Joined on December 2015
Bu kadar ağır bir konu için, ne kadar da yavan bir anlatımdı o öyle... Bir kere, olaylar gerçekçiliğini giderek kaybediyor. Bu kadar ağır olaylar yaşamış, hatta bunun yüzünden anılarını baskılayarak unutmuş birisi, bu kadar hızlı toparlanamaz, mantıklı değil. Ya da yazar iyi aktaramamış diye düşünüyorum. Hele öyle bir sahne var ki....
Seriye başlamak isteyenlere, sonradan şok olmamaları için, bir uyarıda bulunmak gerek: Yazar 3 kitaptan sonra hikayeyi yarıda bırakarak seriyi sonlandırıyor. Öyle aceleye getirilmiş bir son falan da değil; baya olayların ortasında şak diye 3. kitap bitiyor, 4. kitap gelecek diye emin bir şekilde araştırıyorsun ve bir de bakıyorsun ki yazar, serinin çok tutulmadığını düşündüğü için bu seriye devam etmeme kararı almış! Tamam seri süper muhteşem değildi ama standart vampir/melek hikayelerinden bıkanlar için değişik bir konusu vardı ve dili akıcı olduğu için hızlı bir şekilde okunup devamını merakla bekletiyordu. Bence bir yazarın okuyucusuna yapabileceği en büyük saygısızlıktır bu!
Madem bu kitaba "8. kitap! Hikayenin devamı!" diyorlar, ben de öyle yorumlayayım o zaman. Keşke serinin 8. kitabı adı altında bir kitap çıkmamış olsaydı ve keşke ben de bu kitaba denk gelip okumamış olsaydım. Alırken kitabı yazanın Rowling olmadığını bildiğim için çok büyük bir beklentim yoktu ama buna rağmen mi bu kadar yazılamaz bir hikaye?.. Karakterler desen, ne Harry, Harry gibi repliklere/hareketlere sahip, ne Hermione, ne Ron, ne de diğerleri. Bizi resmen bambaşka karakterlerle karşılaştırdılar. Olay örgüsü desen, sadece Albus üzerine kurulu. Harry'nin hiç mi başka çocuğu yok? Bu çocuk hiç mi yüzüne bile bakmıyor kardeşlerinin? Kötü ilişkiyi geçtim bir iletişimleri bile mi yok? Cedric ile ilgili kısım da yine mantıklı gelmemiş olsa da çok sallamadım açıkçası ama Voldemort ve Bellatrix?! Lütfen ama yani bu kadar da saçmalanmaz ki ama!
Kitabın tiyatro metni şeklinde yazılmış olması bende hayal kırıklığı yaratmamıştı fakat okudukça Harry Potter dünyasını anlatmak için gerçekten uygun bir teknik olmadığını fark ettim. Belki de hikaye bu yüzden bir türlü derinleşemedi. Karakterlerin duygu durumlarını, yaptıklarını, her şeyi konuşmalarından anlamaya mahkum bırakıldık ve bu kadar çok konuşma oldukça replikler yavanlaşmaya başladı.
Ha bu kadar eleştiri ardından bir de iyi yorum yapayım dersem, tek hoşuma giden kısım Snape ile olan karşılaşma bölümüydü. Ama yani bu kadar geçmişe dönüş macerası ardından bu sahneyi yazmasalardı iyi söverdim doğrusu. Bu kadar olmamış bir hikaye içinde bir de zaman paradoksu konusuna girişmişler ya, o da ayrı bir konu...
Harry Potter ve Lanetli ÇocukJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 20169.7k okunma
Reader Follow Recommendations
Hayatımda okuduğum ilk kitap olduğu içindir belki de, beni fazlasıyla etkilemişti. İçindeki olağanüstü hayalgücü ve enerji, bu kitabı her zaman ayrı bir yerde tutmama sebep oldu.
Vay canına sayın okuyucular... Bu kadar gerçek bir roman okumamıştım daha önce. Zaten o yüzden bu kadar güzel; tam içimizden, onikiden vurduğu için.
Eğer roman eleştirisi ödevi için okuyor olmasaydım kesinlikle yarım bırakacağım bir kitaptı. Beni inanılmaz derecede sıktı. Açıkçası Ahmet Ümit severlerin nasıl sevdiklerini de düşündürecek derecede bir önyargı oluşturdu bende. Bir polisiye-okur olarak sürükleyicilikten eser görmedim. Tam "evet, işte olaylar ilerlemeye başlıyor sonunda" dediğim anda, karşıma sürekli çok gereksiz bir dolu ayrıntı çıkarıp 2-3 sayfayı o ayrıntılara boğuyordu.Mekan tasvirleri fena değildi ama hayatımda ilk kez, polisiye denilen bir romandan bu kadar sıkıldım. (Eleştiri ödevim için bir cevhermiş aslında bu kitap :D)
19 gerçek olayı anlatan bir tür biyografik bir kitap. Olayları verilere ve gerçekten yaşananlara dayalı anlattığını bilmek, insanın tüylerini ürpertiyor; insan türünün en ufak bir sebepten bile ne kadar soğukkanlılıkla ne kadar ileri derecede vahşileşebileceğini gözler önüne seriyor sadece. Anlatımı sıkmayan bir araştırma kitabı olmuş. Okurken daha çok bir belgesel izler gibi hissettiriyor o yüzden haliyle. Polisiye yazarlarına ilham kaynağı olan manyak katillerin kimler olduğunu öğrenmek istiyorsanız birebir bir kitap. :) Onun dışında çok bir şey beklememek gerek.
Epey geçmiş bir zamanda, kitap hakkında yazılan çeşitli yorumları okuduktan sonra hayrete düşmüş ve bir an için bu kitabı tek sevenin ben olduğumu düşünmüştüm. :) Kitabı bu kadar ses getirmesinden önce, ilk basıldığı sıralarda alıp okumuştum ve kısaca hayran olmuştum. Yazarın, anlatmak istediği olguyu gayet iyi aktaran bir kurgu oluşturduğunu ve mekanları çok iyi seçtiğini düşünüyorum. Seçilen mekan ile içeriği birbirine bu kadar kenetleyebilmek, yakıştırabilmek ve o mekana da hayat verebilmek zor iş bence. O yüzden kültürlerin birleştiği antik kent Efes çok iyi bir seçim olmuş. Simyacı'yı okumadım fakat Martı ve Küçük Prens'le eşdeğer tutulmasının sebebinin, bu kitapların da özlerinde anlatılmak istenen şeyleri, kurgularıyla çok başarılı bir şekilde verebiliyor olmalarından kaynaklandığını düşünüyorum. Aynı şekilde bu kitabın da kendi anlatmak istediği şeyi çok iyi aktardığı kanısındayım. İçindeki bağlayıcı öyküsü ve anlatımındaki derinlikle, hissettirdikleriyle, kitapta kendinizi bir aynadan görebiliyorsunuz. İkizinizi bulabiliyorsunuz belki de. Okurken "Mary" mi yoksa "Diana" mı olduğunuzu düşünüyorsunuz kimi zaman. Sonuçta yine aynı yere çıkıyor: "Kendini tanı!". Bu kitap kişiye, kendisinin 'kim olduğunu' gerçekten gösterebilecek bir ayna niteliğinde. En azından okurken ben bu şekilde hissettim. :) Okunmasını tavsiye ederim.
Kitabın son sayfalarına kadar büyük bir heyecanla okuduğum fakat en sonunda büyük bir hayal kırıklığı yaşadığım roman... Yazar o şekilde bitirip tüm okuyanları şok etmek istemiş olabilir ama hiç tatmin edici bulmadım. Yine de sadece sonu yüzünden kitabı gözden düşürmek doğru değil. Olay kurgusu, epilepsi ve beyin hakkında çözülememiş gizemler hakkında yazdığı teoriler gerçekten başarılıydı. Kitapta bir epilepsi hastasının yaşadıkları, hissettikleri iyi anlatılmış. Konu sonradan bu kişinin hastalığı dışına kaymış fakat sonrasında gelişen olaylar, bambaşka bir kişinin beyninden farklı bir dünyayı görmesi ve o kişinin hayatındaki entrikalar romanı heyecanlı hale getirmiş. Başarılı, okunabilir bir roman.
Kitapta yer alan "Aşk Şeriati" ile ilgili kısımları çok keyifle okudum. Fakat Ella'nın hayatının anlatıldığı kısımları ne kadar beğensem de sonlara doğru biraz zayıf buldum. Yine de kitapta iki farklı yaşam arasında gitgeller yaptıkça, her seferinde bir diğerine ulaşmak için merakla kendini okutmayı başaran bir kitap olmuş. Özenle hazırlanmış ve güzel kurgulanmış, sürükleyici bir kitap.
Süper bir kitaptı. Maxime Chattam esas yazmak istediklerini yazma cesaretini bu romanda bulmuş adeta. Bundan bir önce basılan romanı "Zamanın Kanı"ndan itibaren, kitaplarındaki kurgulara biraz daha siyasi oyunları, düzenbazlıkları katmaya başlamış Chattam. Ilk dört romanından farklı fakat bu romanda da gayet başarılı bir kurgu oluşturmuş; giderek yükselen gerilim, aşağılara çekilmeden kitabın sonuna kadar devam ediyor. Şimdiye kadar okuduğum en iyi romanıydı benim için.
Kitabın giriş kısmında yer alan Vedat Günyol'un kitap üzerine olan kısa yazısı, 'Yabancı'yı daha iyi anlayıp değerlendirmemi ve favorilerim arasına almamı sağladı diyebilirim sanırım. Bazı kitapları daha iyi anlayabilmek adına bazen, usta kalemlerin yazdıklarını okumak gerçekten faydalı olabiliyor.
Kendine bile yabancılaşmış bir adamın hayata aldırmazlığı, en dehşet verici durumlara bile kısa sürede alışması, sonunda ufak bir değişim göreceğimizi düşünürken bile dönüp dolaşıp yine farklı ihtimallerin de 'bir' olduğu yönündeki duygusuz tespitleri kitabın sayfalarına da o kadar iyi işlemiş ki, karakterle bütün olup onun bu saçma hayata bakan düz, süssüz penceresinden görebiliyoruz başından geçen olayları.
