Çox maraqlı incələmə və yanaşmadır. Martin oxucunun iç dünyasını alt üst edir, qərarları ilə, Rutha olan bağlılığı ilə(əslində Ruthu yox, ilahiləşdirdiyi sevgini sevirdi, ona bağlı idi)). O qədər mükəmməl bir əsərdir ki, insan özünü Martinlə bərabər düşünərkən,olanları sorğulayarkən tapır. Belə bir cümlə var idi "Kütüphane dolduracak kadar yazmak, kendi hayatını kaybeden adama ne fayda sağlar?!" . Təkcə bu cümlə üstünə belə minlərlə fikir deyilə bilər)