Seslerden çok susan cümleler duydum.
Sözlerden çok konuşan gözler gördüm.
Hiç biri sen değildi.
Bende sustum.
Seni kendimden tanıdım çocuk
yüreği sürekli çiğnenen bir yol
gövdesi acılardan acılara köprü…
biraz öfke, biraz umut,
çokça onur olan kendimden.
Dil xeber şand bi bayê re
Min go bibe ji yarê re
Bila biskê xwe bişîne
Bi wî çemê ber malê re
Okur Takip Önerileri
Ewgas;)
Abartmaya Gerek Yok.
Nefesimin Yettiği Kadar Sevebilirim Seni. Hayatta Olduğum Kadar,
Hayatımda Olduğun,
Ve Hayatında Olduğum Kadar.
Tolstoy diyor ki:
“Belki de her şeyi kabullenip hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir. Ve zorla olan hiçbir şey güzel değildir."
Bir bavul dolusu cümle var defterimde.
Yara bandı tutmayacak kadar derin tümcelerim.
Sen yollarına 29 harfle acı döşeyen birine, "yara" değilde, "YÂR" diyebilir misin?