Ne garip, diye düşündüm. Öncekilerden hiç de farklı olmayan bir akşamüstü, insan kendini bir anda gökyüzünden üzerine alev yağdırabilecek düşmanlara ait ölüm makinelerinin gölgesinde bulabiliyordu.
Evet, dibi görünmeyen kuyulara atılan taş, nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi, insanlığımızın derecesini öğretir.