Dehanın akılla cinnet arasında ikisine de yenilmeyen bir kudret oluşu, zihni şemaları aştığı halde kendini kaybetmeyişi, mantıktan üstün ve uzak durduğu halde saçmaya düşmeyişi, nizamı geride bıraktığı halde nizamsızlık içinde kaybolmayışı; velhasıl tezatlar arasında bir uçtan öbür uca yaptığı aleladelerin gözlerini yıldıran hamlesinin muvaffakiyeti, kaidesinin ve hareket noktasının sapasağlamlığındandır.
Klasik temelin sağlamlığı.