Her gün yorgunluktan ölene kadar çalışınca, başka şeyler için endişe edecek vaktiniz kalmıyor.
Sayfa 46Kitabı okudu
Birini zor durumdan kurtarabilirsin fakat yoksulluktan asla!
Sayfa 44Kitabı okudu
Geceleri yatağa uzanır ama uyuyamazdım. Nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma ama en sonunda yine kendimden nefret ederdim.
Sayfa 42Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Tüm insanlar aynıdır. Kendileri başkasının cebinden alırken yüzleri aydınlanır, gülümserler ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastaymış gibi ağlarlar.
Sayfa 23Kitabı okudu
Tek korkum kendimi tanıyamadan ölüp gitmek aslında.
Yaralar vardır hayatımızda, yalnız kaldığımız da zihnimizi yavaş yavaş, içten içe bir kanser gibi kemiren yaralar.
Sayfa 1Kitabı okudu
Anlamıştı ki aşk, geniş inkar edilmez bir iyilik doğruluk kaynağı olduğu kadar, aşırılık ya da yanlış anlama halinde çirkinliklerin, sahteliklerin de kaynağıdır.
Zekasına pek fazla güvenmiş, çevresine basit bir ruhla bakıp dosdoğru yürümekle hayatının bir halı gibi ayaklarının altına serileceğini sanmıştı
Dürüst olmayan insanlar kendilerinden istenen şeyi yapmamak için istenmeyen ve yapılmayacak fedakârlıklardan söz ederler.
Kimisi her gün dairede beşe kadar oturuyor diye dert yanar, kimisi de böyle bir mutluluğa ulaşmadığı için ahlar, oflar çeker.
Düşünme ve isteme gücü çoktan ve belki de umutsuz olarak felce uğramıştı.
Oblomov, başkalarının hazır, basmakalıp düşüncelerinin uşağı olamazdı; düşüncelerini kendi yaratacak, kendi gerçekleştirecekti.
Tarih ona yalnızca insanlığın ne kadar zavallı olduğunu öğretmişti.
Doğduğunu herhalde annesinden başka kimse fark etmemiştir, yaşadığını çok az kimse bilir; fakat ölümünü kimse fark etmeyecek, öldüğüne kimse sevinmeyecek, kimse acımayacaktır. Onun dostu, düşmanı yoktur.
Tanrının günü temizlik mi? Ben dünyaya bunun için mi geldim. Ölürüm daha iyi.