"Talih bir kez döndükten sonra her şey bitecek midir? Yoksa Pip'in yazgısı, onu sonsuz bir mutluluğa mı götürecektir?"
Sonsuz mutluluk olmaz bence...
Bir çok karakterde ki insanı çocuk yaşta tanımaya başlayan Pip, iyilikler ve kötülükler karşısında seçimler yapıyor, bazende seçim yapmak zorunda bırakılıyor. İçi hep bir huzursuz gelse de bana, iyilik baskın çıkıyor, kazanıyor nihayetinde. Ben Pip'i, çabasını, içinde ki masumiyeti sevdim. Ara ara kibrine yenik düşse de, "Okadar kusur, kadı kızında da olur." diyorum. Hayatın kimseye altın tepsilerde sunulmadığını (ya da öyle olmasını düşünmemiz gerektiğini!) bir kez daha öğrenmiş oldum. Sizlere de keyifli okumalar dilerim.
