Talihliydi yine de: Kederlerini
Can dostları hazırdı paylaşmaya
Birlikte çile çekmeye, ağlamaya...
Ama kim ki şu gözyaşı ve dertlerin
Dünyasında yoksun kalır teselliden;
En parlak çağında ateşli gençliğinin
Kim ki kalbin okşamasından, saadetten
Yoksun ve uzak bir hayat sürer...
Yıllar da parlak çağlarını, eskisi gibi
Elinden alıp götürür de, o zaman
Anlık mutluluğu umutta bulursa o kişi
Bu dünyada isterse hiç yaşamasın.