Spoiler içerir.
Şahsiyet dizisinde bir tablo (Jean-Leon Gerome'un Pollice Verso tablosu) üzerinden şöyle bir diyalog geçer:
"Eğer bir suç işlemek istiyorsan ama suçlanmak istemiyorsan, tek yapman gereken etrafına bir kalabalık toplamak. Çünkü bir suçu yeterince büyük bir kalabalıkla birlikte işlersen, o artık suç değildir."
Kitabın ana karakteri Raskolnikov ise şöyle der:
"Eğer öldüren katliam bile yapsa toplum önderi olunca kahraman, sıradan vatandaş olunca cani oluyormuş."
Katil psikolojisinin bu kadar iyi anlatıldığı başka bir kitap okumamıştım. Dostoyevski o kadar iyi anlatmış ki, sırf bu psikolojiyi anlayıp yazabilmek için cinayet işlediği şüphesi doğuruyor insanda. Kitaptaki karakterlerin iç dünyasına öylesine vakıf oluyorsunuz ki, onların ruhuna bürünüyorsunuz bir nevi. Favori karakterim Porfiri Petroviç... Sherlock musun mübarek...
P.S. "Dünya hassas kalpler için bir cehennemdir."
