Bende soru soran her şeyin üzerinde düşünmesini seven bir insanım.
Ama insan başına neler geleceğiniz biraz merak ediyor.
Reader Follow Recommendations
Ölüm kokan bir memleket burası. Memleketin kemikleri burası. İnsanların canlarını dişlerine takmak zorunda kalmadan yaşiyabilecekleri bir yere hiç gelebilecek miyiz acaba?
Bir zamanlar ayipladiğimiz kavramlar, hayat felsefesi olarak takdim edildi; komşusu açken tok uyumayan insanlar " kapitalist" ve "liberal" olmaya itildiler. Büyük bir imparatorluğu kaybetmenin doğal travması olan "siradanlaşma hissi" aşilamadi. Hamasi düsunce kalıpları ve sloganvari fikirlerse gittikçe geçer akçe hale gelmeye başladı. " Bilgi toplumu" olma yolunda hiçbir ciddi politika üretilemediği gibi, buna birde sürekli " aslı hedef" yakistirmasiyla takdim edilen " yabancı lisanla eğitim" ve batı karşisindaki geri kalmişlik kompleksleri eklemlendi.
Her gece bir dünya yaratiliyordu. Her şeyiyle bir dünya... Eşyasiyla, dostlarıyla, düşmanlariyla tam bir dünya kuruluyordu. Övünenleriyle, korkaklariyla, sessizleriyle, mütevazılariyla, iyi yüreklileriyle. Dünyayi dünya yapan ilişkiler her gece kuruluyor, sonra her sabah dünya yeni baştan, sirk gibi sökülüyordu.
İnsanın evinden, yurdundan kopup yollara düşmesi bombok bir iş.
Ay bile aslında yoksa
Nasıl dayanır bir genç adam
Sekiz saatlik vardiyaya?
Başka neler
Olmayabilirdi?
Ben olmuş bir ihtiyar için dua etmek istemem. Onun işi zor değil. Ona düşen şeyler var, yapmanın bir tek yolu var. Oysa biz.... Bize düşen şeylerde var ama, onları yapmanın bin türlü yolu var. Hangisini seçeceğimizi bilemiyoruz. Dua edecek olsam, nereye yöneleceğini bilmeyen insanlar için ederdim.
"Yasa habire değişir, ama zorunluklar değişir gider," dedi. " İnsanın zorunlu olduğu şeyi yapmaya hakkı vardır."
Ölümlü olduğumuz aklina
Hiç gelmiyordu
herhalde
Ya da
daha büyük tanrıların bizi
izliyor
olabileceği.
İyi bir dünya
tepedeki;
Hakkedilmis, kendine
yeten
ve
Değişkenler den
Hayli bağimsiz.
Yemek
İçmek ve herkes gibi
Ölümü beklemek
İçin bol zaman.