Bu cehennemî sıcağın altın
da, şu tabutta yatan soğuk ceset de bir zamanlar masum bir çocuktu. Talih ona kötü davranmış, çekip almıştı annesini babasını elinden, koruması gereken akrabalar onu terk etmiş, toplum sahip çıkmamıştı. Bırakın sahip çıkmayı, umursamamışlar, aldırmamışlar, nihayet istismar etmişlerdi; sadece bedenini değil, ruhunu da kirletmişlerdi. Toplum diyorum ya, aslında hiçbir anlamı yok bu kelimenin. Akifi biz koruyamamıştık, biz, bu ülkenin insanları. Akif de psikolojik olarak sakatlanmış, kendisine yapılanı başkalarına yaparak bir tür canavara dönüşmüştü
- Al oğlum, al diyorsam sebebi var.
Bu alet yanında oldukça ben yanındayım demektir. Bu aleti tıkırdatmaya başladığında ben konuşuyorum demektir.
Bu alet sustuğunda...
Gerisini getiremedi.
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır.
Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.