Sırlarını kuyuya fısıldayanlara.
Yıldızını aramaktan vazgeçmeyenlere …
Nasıl başlanır , nasıl devam ettirilir bilmiyorum. Kitap bitmiyor. Kitapla bizle birlikte yaşamaya devam ediyor.
Kahramanlar, olaylar bir bir gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor. Hani nasıl olay içinde olay hayal içinde hayal olur insanın aklı havsalası almıyor..
Firuzcann Ayvazcan .. Ne güzel dostsunuz siz öyle. Ölüm bile ayıramazken sizi aşka yenik düştünüz ya aşk olsun .. Okurken Bakü’ ye gittim, bozkırın ortasında bir trene bindim ve üşüdüm. Çok üşüdüm. Savaşın soğukluğu, zorlu kış şartları ve Beyaz Rusya aklıma geldikçe üşüdüm.. Ayvazla Firuzun dostluğun da ısındım, demlendim, sakinleştim, duruldum, arındım .. Onlarla cephe de savaştım, onlarla aç kaldım, onlarla kar’ın ortasında yapayalnız hissettim.. İmkansız aşklarına üzüldüm. Çoğu zaman güldüm de. Firuzun dostu Ayvaza az ye lan kıtkafa cümleleri bir bir tebessüm ettirdi . Daha fazla yazıp da süprizi bozmak istemiyorum.. Anıma an katan birkaç alıntılarını şuracığa iliştirip o savas alanına, iki dostun amansız Zühresine , bozkırın ortasına o bindiğim trene geri dönüyorum.. Ben kendimi kaybettim o topraklarda bulursam dönerim … Okuyun okutturun. Kitapla kalın
Her neredeysem kendimin uzağındayım..
“Hayat, beni her gün yüz dilime ayırıp sonra tekrar birleştiriyor. Her şeyim, yerli yerinde görünse de eskisi gibi olamıyorum. Çatladığımı hissediyorum.’’
‘Kimselerin algılayamadığı, göremediği, duyamadığı, dokunamadığı bir boşluktayız ve bizi bu boşlukta unuttular .Ya da biz kaybolduk.. ‘
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}