DESEM Kİ
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
insanı en çok üzen şey de budur. hani her şey güzel gidiyordu, ne oldu birden böyle oldu diye içten içe geçirirsin. alacağın bir cevap da yoktur. oluyormuş gibi gösterir durur karşıdaki sonra gardınızı indirdiğiniz, en zayıf anınızda yanınızdan çeker gider.
(olacakmış gibi olup da olmaması)
Belirsizlik çok kötü bir şey dir.