Sevcan Topçu
@Snnt
Türkçe öğretmeni
İstanbul/Şanlıurfa
18 April 1994
477 reader point
Joined on January 2020
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Muazzam bir ihtimalsin
Gökyüzüne dokunmak gibi
Tüm maviliklerin sahibi olmak gibi
Hani nasıl desem “mutlu olmak” gibi.
Reader Follow Recommendations
Derdi verenden deva arıyordu
Unutmak için kaçıyorum. Nerede unutulur? Nasıl unutulur? Onun yüzü dünyanın neresine gidilse yine görünen bu ayın eşidir.
“Bu bulutlar nereye gidiyor? Ben de onlara katılsam.” dedi, “ruhumun bu bozgun gecesinde bana sizden başka kim yoldaşlık edebilir? “
Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi,ne kapanan kapılar,ne yıldız kayması gecede,ne güz,ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte… İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık…
Sana yaralarımla görünmek istemiyorum, ama onları saklayacak zamanım yok.
Bir insan acıdan delirdiğinde diğerleri onun acısını değil deliliğini görür…
Kime biraz gülümsediysem,garip bir önlem duygusuyla,bir yerlere gecikiyormuş gibi telaşlı,arkası dönüp gitti.
İnsan ancak kendisini sayarak,severek, başkalarıyla birlikte, başkaları için davranabiliriz. Bize yaşama gücü veren bu güzelliktir.
Hayatımızı,dışımızdaki olanca kuşatmaya karşı kendi ölçülerimizde bir mucizeye dönüştürmek istiyorsak, biraz hayal gücü, biraz vefasızlık,biraz özsaygı…
Hiçbir ayrılık gitmekle özdeş değildir. Gerçek ayrılık tam anlamıyla unutuşla başlar.
Acıyla yaşamak çok zor.