Artık çocuk olmadığımı biliyordum ama “yetişkin” de değildim. Çocukluğun neşeli umursamazlığı ve yetişkinliği
acısı ile hayal kırıklığı arasında asılı kalmıştım.
...çünkü başım çok ağrıyordu.
Ama baş ağrısından daha kötüsü, her şeyden kötüsü, o gece uyumak için yatağa yattığımda hissettiğim berbat kalp ağrısıydı.