Ceren
@Sosyalbuka
Bir yazar olsaydım,alıntı yapardım.
Lisans
9 Mayıs 1994
35 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
400 syf.
7/10 puan verdi
·
34 günde okudu
Biliyor musun?’ diye arkamdan konuştu.’Ebeveynlerinden ne kadar nefret etsen de onların kopyasısın.’ Ona cevap verme gereksinimim yoktu,bu yüzden kapıyı arkamdan kapatırken sessiz kaldım… onların bir kopyası.Muhtemelen.Ne de olsa canavarları yalnızca canavarlar dünyaya getirebilirdi.
Cevap hayırdı.Benden uzaklaştığından beri ona ve cezalarına ne kadar alıştığım gerçeğiyle şaşkına dönmüştüm.Yakınlığına… ne kadar alıştığım gerçeğiyle.Sanki hiç var olmamış gibi hepsini geri almıştı.Bana nedenini söylemesini istiyordum.Ayak diremek,bunu durdurmak istiyordum.
Okur Takip Önerileri
Tırnaklarımı göğsüne batırıp yüzeyini yarmak ve gerçekten kara bir kalbi var mı,kontrol etmek istedim.Onunla konuştukça hiçbir duyguyu hissetmediğinden daha da emin oluyordum.Sadece yoluna çıkan her şeye yıkım getirmek isteyen psikopatça eğilimlere sahip bir şeytan olduğundan emindim.
Beynimin mantıklı kısmı,hiçbir seçeneğimin olmadığını ve ne kadar sert olursam olayım,hapishane hayatını kaldıramayacağımı biliyordu.Onunla olmak bir seçim değildi.Hayatta kalma yoluydu.
Bana hiç tereddüt etmeden,sıkıca ve kendinden emin bir şekilde dokunuşu hala aklımdaydı.Var olduğunu düşünmediğim beni aynı anda hem meraklandıran hem de korkutan yanımı kışkırtmıştı.Korku kesinlikle daha baskın geliyordu.
Bana onaylamayan bir bakış attı.’Bok gibi birisin ve otuz senedir senin yanında olmaktan pişmanım.’diyen bir bakıştı.Fakat bu şartlar altında beni sınamaması gerektiğini biliyordu ki başını sallayıp gitti.
Çünkü bu onu,biraz da olsa insanlaştırabilirdi.Robotik yüz hatlarında çaresizce insani özellikler arıyordum.Ama şimdi? Sahip olduğu görüntü bir çeşit güç gibiydi.Bir akım.Şerit değiştirmeden önce yolundaki her şeyi silip süpürmek üzere olan bir diktatördü.
336 syf.
8/10 puan verdi
·
19 saatte okudu
O derin,dipsiz gözleri yüzümü inceliyordu.Onlar tarafından görülmenin nasıl bir his olduğunu unutmuştum.Geçen yedi yıl onları daha hüzünlü,daha yalnız hale getirmişti ama keskinliğini kaybetmemişti.Onu terk ettiğime inanıyordu.Bunu yıldız ışığı kadar net biçimde yüzünden okuyabiliyordum.
Gözümün önünde kalbininin kırıldığını görebiliyordum ve hayatım boyunca milyonuncu kez,onurlu olmanın bize yarardan çok zararı olup olmadığını merak ettim.Fakat Callie’nin,onurun bir adamın üzerinde nasıl göründüğünü görmesi gerekiyordu.
Seni piç kurusu,eşinin başka hiç kimsesi yok.Neden bu kıza karşı yaptığım davranış beni bu kadar arada bırakıyordu? Konu biz olduğunda ikisinin ortası yoktu,ya hep ya hiçti ve ikisini ayıran çizgiye ne kadar çok basarsam ikimiz bundan o kadar zararlı çıkacaktık.
Hüzünlü çocukluğuma dair her şeyden kurtulmak isteyeceğimi sanmıştım ama adım konusunda garip bir şekilde duygusaldım.Mütevazi başlangıçlarımı ve sonunda benim için her şeyini veren annemi hatırlatıyordu.
Tekrar güldüğünde bu kez çok zayıftı çünkü dudaklarını kan kaplamaya başlamıştı.’Benden daha iyi olduğunu düşünüyorsun,bunu yüzünde görebiliyorum ama değilsin.Fethetme ve öldürme ihtiyacı kanımızda var.
Fakat ben gecenin en uzak,en buzlu noktasıydım.Ben aşılmaz karanlıktım.Soğuk,mesafeli,ilgilisiz.Bu adam benim yıkımım olmayacaktı,onun yıkımı ben olacaktım.