Renkleri seven bir çocuk vardı bir zamanlar içimde, gökkuşaklarına hayran ve baharlara aşık. Lunaparklarda eğlenen , tahteravallide deliler gibi gülen, salıncak sıralarında sıkılsada bekleyen bir çocuk.
Bir çocuk vardı içimde ,şimdinin yalnızlığından nefret eden. Oysa ne güzeldi şen kahkahalarla her an eğlenebilmek bir zamanlar. Bir çocuk var hala içimde baharlardan vazgeçmiş güzlere aşina, kaçar olmuş kalabalıklardan . Issız sahil kenarları ve gün batımları sarmış ruhunu ve değişmiş roller . Bir yetişkin saklı artık o çocuğun içinde.
Gökkuşakları değil artık hayallerimi süsleyen, gecenin siyahı ve umutların dar ağacı saklı zifiri kömür gözlerimde. Ve griye çalar hayallerim. Renkli çiçeklere inat solgun papatyalar açıyor düşlerimde .
Bir yetişkin saklı çocuğun içinde , her savaş sonrası biraz daha keskin artık gülüşleri, kahkahaları içten haykırırcasına vazgeçişleri. Bir çocuk ve bir yetişkin el ele ruhumun tualinde gökkuşağından en samimi griye...
📜Zihnimin Boş Odaları
✒️S.U.