Bahar Terzi
@Springbhr
İngilizce Mütercim ve Tercümanlık
359 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
kendinizi aslında kendi düşüncelerinizin
öfkelendirdiğinin farkına varın.
Durum vahim, tedavi şart!
Toplumumuzu örümcek ağı gibi sarmış bir hastalığın pençesindeyiz.
1- Paranoya,
2- Sistematik algı çarpıtmaları,
3- Nefretçil batıl inançlar geliştirme,
4- Hayali alaka bulmak,
5- Dengesiz iletişim,
6- Uygunsuz duygulanım ve kopukluk,
7- Sosyal kıtlık ve kaygı
8- Tepkisel alınganlık ile dikkat çekme.
Okur Takip Önerileri
beynimin arka odalarında minik nöronlarım benden izin almadan durdurulamaz bir şekilde sürekli ne yazılı olduğu anlaşılmayan sayfaları dağıtıyorlar, birbirlerine veriyorlar, havaya saçıyorlar. kontrol edemiyorum..
Thich Nhat Hanh demiş ki,
Bulunduğunuz yerin, yani gezegenimizin değerini bilin. Dünyaya geri dönemeyecek, iki günlük oksijeni kalmış astronot sizce ne isterdi? Sadece Dünya'ya gelip derin bir nefes alabilmek.
Düşünelim: Çok büyük problemlerimiz var. Çok büyük psikolojik problemlerimiz var, bizi esir almış bir anksiyetemiz, depresyonumuz, duygu durumu dalgalanmalarımız, ilişki sıkıntılarımız... Hep ne eksik ise ona odaklanıyoruz, neyimiz var unutuyoruz, hatta bazen sahip olduğumuz şeyleri gözümüz bile görmüyor, o derece körleştiriyor "sıkıntılarımız" bizi.
Peki ya bunların hiçbirisi problem değilse. Bu bakış açısını düşünün: Benim anksiyetem bir problem değil, benim depresyonum bir problem değil... Bunlar sadece gelişimemde bir araç. Üstelik de milyonlarca insan benimle beraber birebir aynı sıkıntıyı yaşıyor. O zaman problem dediğimiz şeylere farklı bir bakış açısı ile bakıyoruz, ve inanın bana küçücük oluyorlar ve dönüşmeleri gereken şeye dönüşüyorlar.
Bunu yaptıktan sonra kendinize sorun. Son zamanlarda neyin kıymetini unuttum?
Sağlıklı bir gün dilerim, en çok da ruh sağlıklı
(Thich Nhat Hanh, Korku isimli kitaptan)
"Fail Faster" (daha hızlı düş)
Bir iş kurduğunuzda iyi gitmiyorsa bir an önce kapatın, daha az para kaybedersiniz.
Peki biz bunu psikolojiye nasıl uyarlarız?
Ruhumuzun karanlık dönemlerinde, düşmeye başladığımızda bir yerlere tutunmaya çalışırız. İçten içe yere çakılacağımızı biliriz ama yine de tutunuruz: Zihnimizde eski bir anıya, canlanmaya çalışan çırpınan bir duyguya, yine zihnimizde geçmişi değiştirmeye tutunuruz... Halbuki daha çabuk teslim olsak, kabullensek iyileşmemiz de o kadar hızlı olacak. Çünkü aslında düşüş bir silkelenme, kendimize gelme yöntemidir blinçaltımız ile bilincimiz arasındaki bağ zayıf olduğunda.
Ufak bir tavsiye: Çakılmayı beklemeden kendinize gelmek için kendinize hep dürüst olun. İnanın sonrası daha çok acıtıyor.