"...En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..
Dedim ya… Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin."
Ama burada gereksiz bir soru soruyordum kendime: "Hangisi daha iyidir,kolay elde edilmiş bir mutluluk mu, yoksa insanı yücelten acılar mı? Evet,hangisi daha iyidir?"