bir uzak sabah denizidir gittiğin kapı
ellerinde rüzgârın taşınmaz çamurları var
köpürmüş soylarımı toplarken çürüyen yanlarımdan
inan batmış şehirler gibi onarılmaz anılar
gözlerinde unuttuğum o eski aciz miras
almaya gelsem soluğumda dalgın yosun kokusu
biliyorum artık hiçbir gemi beni taşımaz
ve yeniden büyür içimde mağrur bir zakkum gibi terk edilmek korkusu
🍀Tavırlarının başkaları için çok önemli olduğunu düşünen insanlar çok utangaç olurlar.
Rezil olma kaygısının sebebi, egoya yapılan yatırımdır. İnsanların halinize güleceğinden korkuyorsanız, siz henüz olmamışsınız. Ayağınız takılıp yere düştüğünüzde size gülen zavallıları önemsiyorsanız onları mükemmel görüyorsunuz demektir. Bu yanılgıdır, kendinize hakarettir.🍀
sen olmayınca sesin de yoktu, gözlerin de
bu yüzden odama resmini yaptım
söküp kalbimi yanına astım
sensiz kalan yılları da ben buruşturdum
kalbim hasretinde asılı kaldı
yetim kalmış anıları ben tokuşturdum
Beklemenin son durağındayım.
Bir adım sonrası sensizliği kabulleniş.
Asi yanım uykuda şimdi.
Tevekkülü öğrenmenin sonsuz huzurunda...
Yeniden başlamanın umudundayım.
Ya sen, nasılsın peki ?
‘Aşkta yarın yoktur 'diyen şaire
inandın mı şimdi ?