“Bütün hayatım yoğun bir kayıp ve eksiklik duygusuyla yaralı bir hayvan gibi acı çekerek geçti. Belki de sana bu kadar şiddetli sarılmasaydım, sonunda seni o kadar kızdırmaz, başladığım yere, on iki yılda bulduğum dengeyi de kaybederek dönmezdim. Şimdi içimde gene o dayanılmaz kayıp ve terk edilmiş duygusu var, bu her yerimi kanatıyor. Bendeki eksikliğin bazen yalnız sen değil, bütün dünya olduğunu düşünüyorum.”
Sayfa 239Kitabı okudu
kendi kendine, kapılar önünde bekleyen bir adama dönüşüp dönüşmemiş olduğunu sormadan edemedi; şöyle bir düşününce hayatının en güzel yıllarını şu veya bu kapının başında dikilerek, kapının içerdekiler tarafından açılmasını bekleyerek geçirmemiş miydi?
Sayfa 48Kitabı okudu
Henüz dışarıdaki koca dünya hakkında hiçbir şey bilmediği için varoluşunun dar sınırlarından asla bunalmıyordu.
Sayfa 62Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sadece huzur içinde var olabilmek ne kadar güç
Sayfa 206Kitabı okudu
Ah, nasıl da küçük şeylere bağlı aşk!
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.
Sayfa 183Kitabı okudu
Geçmişlerini arayan artık gerçekte var olmayan geçmişe boğuk sorular yönelten bu gölgeler onların kendisi değil miydi? Gölgeler, canlanmak isteyen ama bunu artık başaramayan gölgeler… Ne kadın eski kadındı ne de adam eski adam… Ama tıpkı ayaklarının dibindeki bu kara hayaletler gibi kendilerini bulmak için boş yere didiniyor, cansız ve güçsüz çabalarla kendilerinden kaçıp, kendilerini yakalamaya çalışıyorlardı.
Sayfa 52Kitabı okudu
işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hala, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikaye, diye homurdanıp dururuz.
Sayfa 23Kitabı okudu
Bu sessizlik içinde zaman aramızdan bir düşman gibi geçiyor.
Sayfa 76Kitabı okudu
İnsanlara ihtiyacı vardı, birkaç saat olsun kendinden ve korkunun o öldürücü yalnızlığından uzaklaşıp dinlenmeye ihtiyacı vardı.
Sayfa 22Kitabı okudu
Konuşmak iyi gelmişti aslında, dağılmamış olsa bile ruhumdaki bulutların rengi biraz değişmişti.
Sayfa 28Kitabı okudu
Kalbim, Uzun Menzilim
…
İnsan adım atmazsa
Gidemez ki iyiliğe
Hüznümü düzeltensin
Benim geldiğim geçmiş
Çok açık bir yazıdır
Parmağınla okuyansın.
Zamanı saymayı
Yeniden öğreniyorum
İbresin çekisin yelkovansın.
Kalbim
Uzun menzilim benim
Yolumu karşılayansın.
Ben ona dedim ki
Bütün kuşlar tünedi
Göğümdeki tek kanatsın…
~ Şükrü Erbaş
Ve bence hepimizin tek derdi bu Profesör, bu dünyada yalnızız; çok yalnızız.
Sayfa 72Kitabı okudu
Neyse ki her şeyi bilen içgüdüm sayesinde en mantıklı olana, yani hiçbir şey yapmamaya karar verdim. Kendimi her türlü istek ve amaca kapatıp özgürce tesadüfün kollarına bıraktım…
Sayfa 3Kitabı okudu
İnsan mutluyken mutlu olduğunu bilmez.
Sayfa 242Kitabı okudu