Evet hayat devam edecek, biliyorum. Teselliye ihtiyacım yok. Her şey yolundaymış gibi olacak ama keyif aldığım, kızdığım, üzüldüğüm anlarda ilk arayıp anlattığım o insan olmayacak. Daha çok yeni, çok taze.. geçmeyecek, azalacak, hafifleyecek. Mesela bu sabah uyandığımda cenazendeki saçma anları arayıp anlatmak isterdim sana. Bir çilingir sofrasında cenazenin hüznünü, saçmalığını, dedikodularını seninle paylaşamak. Son görüşmemizde hediye etmek istediğin tesbihi almadığıma it gibi pişmanım. Şimdi gidip ailene “bunu alabilir miyim” diyemeyecek olmak da. Bazen inat etmemek gerek, gereksiz gurura kapılmamak gerek. Anılar var. Bazı mekanlar var. Çok anlamlı ama sensiz tadı olacak mı, tekrar adım atılacak mı emin değilim. Bundan sonrası da akıp gidecek ama tatsız, eksik kalacak. Çok fazla anın vardı, hepsi elimden kaydı gitti. Çok üzgünüm. Bu üzüntüyü sadece sen anlardın.