Sabitlenmiş gönderi
gitmek, gitmek, gitmek, gitmek … isterim hep.
Yazmak, anlatmak birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.
İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizdeki şeytan yok... İçimizdeki aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var…
Reader Follow Recommendations
Sudenaz tekrar paylaştı.
Sevdanın yaralamaktan çok beslediğini, siyasetin öldürmekten çok yaşattığını, öfkenin yıpratmaktan çok kuvvetlendirdiğini öğreneceğiz. Belki büyüye büyüye ölecek, belki öle öle büyüyecek ama en sonunda birbirimizi yaşatmak için yaşamanın manasına varacağız. Bir bıçağın can almaktan çok ekmek kestiğini, hidrojenin bir şehri yakabilecekken su olabildiğini, en kötü, en cahil, en kindar olanın dahi sevgiyle düzelebileceğini anladığımız gün değişeceğiz.
-Nur Neşe Şahin
Sudenaz tekrar paylaştı.
Bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan
Binlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbimizde
Anılar inançlar incelikler düşler…
Sayfa 64
