İnsan, tanıdığı cehennemin kollarında teselli bulur, çünkü bilinmeyen cennetin vaat ettiği huzurdan korkar. Alışkanlıkların güvenli sularında yüzmek, acı veren deneyimlerin çemberinde dönmek, çoğu zaman yeniliklere yelken açmaktan daha kolay gelir. Yeninin ve bilinmeyenin vaat ettiği umut ve mutluluk, çoğu zaman bilinmeyenin korkutucu yüzüyle gölgelenir. İşte bu yüzden, kalbimizi yaralayan geçmişin güvenli sığınağında kalırız. Ama asıl cesaret, acının zincirlerini kırıp bilinmeyene doğru adım atmaktır. Gerçek huzur, cesaretin rehberliğinde bulunur.