“ Benliğimizin sorumluluğundan vazgeçmemiz,içimizdeki boşluğu doldurmayı başaramadıkları ya da bizi mutlu edemedikleri için başkalarını suçlamamıza yol açar;oysa aslında bu,onların işi değildir.”
“Hayatın bir beraberlikler ve ayrılıklar dizisi olduğunu kabul edebilen insanlar, ‘beraberlik içinde bir bireyleşme’ ile ‘bireyciliği’ birbirine karıştırmamayı başarabiliyorlar.”
“ Neden birlik olmak,biz olmak için her zaman bir ‘öteki’ye,bir dış tehdide ihtiyaç duyuyoruz?
Bu tehdit oluştuğunda kolayca ‘biz’ olabilirken;neden günlük yaşam akıp giderken her günümüzü birbirimiz için cehenneme çeviriyoruz?”
“Kişi, hayatındaki en önemli kişinin kendisi,
en önemli tanıklığın da kendi tanıklığı olduğunu fark edemezse hiçbir zaman hayatla ilişkisini doğru kuramaz.”