Kitabı bitirmeye sabredemedim, o kadar çok betimleme vardı ki tahammül sınırlarımı aştı ve yarıda bırakmak zorunda kaldım, başlangıçtaki olaylardan kopuş ve farklı bir serüvene geçiş çok hızlıydı ve beni rahatsız etti.Kısacası kitabı sevemedim.
Okuduktan sonra rafa geri kaldırılıverecek bir kitap değil, ara ara geri dönüldüğünde içinde bulunulan duruma uygun cümlelerin muhakkak bulunabileceği, yol gösterici bir bir kitap.
Ateşten Gömlek
"Türkiye evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olmak imkânını vermiyor.” der Ahmet Hamdi Tanpınar. Halide Edip Adıvar da kitabın başında belirtmiş zaten; "Kim bilir o uzak atide Türk gençliğinin sırtındaki "Ateşten Gömlek" ne kadar bizimkilerden başka olacaktır" diye... Kitabı okurken coğrafyanın kader olduğu gerçeğini hem büyük bir acıyla hem de onurla bir kez daha kabullenmiş oldum. Güzel vatanım, Rabbimiz seni içerideki ve dışarıdaki kalbi kararmış leş kargalarından muhafaza etsin.
Bazı kitaplar vardır, devam etmek istemezsin ama asıl söylemek istenen ne diye merak edersin.Bu kitap benim için öyle bir kitaptı.Batının "medeni" yüzüne de bir kez daha şahitlik etmiş oldum.
