Atsız'ın okuduğum ilk kitabı. Daha önce bu kadar merakla okuduğum bir roman hatırlamıyorum. Neresi hayal neresi gerçek anlamakta oldukça zorlanıyorsunuz. Yoğun bir şekilde tasavvuf var romanda ama tasavvuf çok farklı bir şekilde işlenmiş. Roman bitiminde fazlasıyla soru işareti kalıyor aklınızda.Bitirince ilk işim incelemeleri okumak oldu bu yüzden. Yek, Güntülü, Leyla... Bunlar tam olarak kimdi ve neyi temsil ediyordu epey düşündürüyor.Hepsinin ötesinde Pusat'ın kendiyle mücadelesi çok dokunuyor insana...
