"İşte bu saatler,güneşin sulara veda saatleri,sözleri suskunluğa emanet edip gidiyorum.Mekanda varolmak vehminin de olmadığı bir vehmi duyuyorum;"sakın zaman büsbütün tükenmiş,mekan dürülmüş olmasın!"
Madem ki karanlıkla aydınlığı ayırdedebiliyorum -ki,hâli duyuyorum- öyleyse geliyorum...